ایران ِ 80 میلیونی به اندازه هند ِ 2 میلیاردی پرونده قضایی داره
اونم با در نظر گرفتن ِ آیتم " میسپارمت به حضرت عباس" تو کشورمون که خیل ِ بیشماری از پرونده ها رو بدون رفتن به دادگستری مختومه میکنه😆😆
ایران ِ 80 میلیونی به اندازه هند ِ 2 میلیاردی پرونده قضایی داره
اونم با در نظر گرفتن ِ آیتم " میسپارمت به حضرت عباس" تو کشورمون که خیل ِ بیشماری از پرونده ها رو بدون رفتن به دادگستری مختومه میکنه😆😆
مسئله این نیست که تعداد افراد بیشتری را به دنیا بیاوریم. بلکه بهتر است کاری کنیم تا حد امکان آنهایی که قبلا به دنیا آمده اند کمتر بدبخت باشند ...
جودی! کاملا با تو موافق هستم که عدهای از مردم هرگز زندگی نمیکنند و زندگی را یک مسابقه دو میدانند و میخواهند هرچه زودتر به هدفی که درافق دوردست است، دست یابند و متوجه نمیشوند که آن قدرخسته شدهاند که شاید نتوانند به مقصد برسند و اگرهم برسند ناگهان خود را در پایان خط میبینند.
درحالی که نه به مسیر توجه داشتهاند و نه لذتی از آن بردهاند.
دیر یا زود آدم پیر و خسته میشود، درحالی که از اطراف خود و دوستداران خود غافل بوده است.
آن وقت دیگر رسیدن به آرزوها و اهداف هم برایش بیتفاوت میشود و فقط او میماند و یک خستگی بیلذت و فرصت و زمان و انسانهایی که ازدست رفته و به دست نخواهد آمد.
اسماعیل بیشکچی ، نویسندهی ترک میگوید : در یکی از مساجد ترکیه از شیخی شنیدم که در نماز جمعه با صدای بلند میگفت : " به خدا هر کس ترکی نداند بهشت را به چشم نخواهد دید "
در آن جلسه مردی به شدت میگریست ، من که چنین دیدم به نزد او رفتم و گفتم : مگر تو ترک نیستی و ترکی نمیدانی؟