روزی که تو بیایی
خورشید، سلطنت جاودانش را آغاز خواهد کرد؛
بانوی بهار با همه ی امید و طراوتش، بر کوه و دشت ها خیمه خواهد زد.
طنین خنده ی کودکان با آواز نشاط انگیز پرندگان عجین خواهد شد.
مهربانی، از جویبار شادمان دیدگان، خواهد تراوید.
آن روز، خدا با همه عظمتش لبخند زنان این حجم انبوه زیبایی را به نظاره خواهد نشست.
ای شمیم دل انگیز نرگس
من، عاشقانه کوچه باغ ها را به شوق بوییدن تو در می نوردم.