در کلیسا، جک از دوستش ماکس می پرسد : «فکر می کنی میشه هنگام دعا کردن سیگار کشید؟» ماکس میگه: «چرا از کشیش نمی پرسی؟»
جک نزد کشیش می رود و می پرسد: «می توانم وقتی در حال دعا کردن هستم، سیگار بکشم.» کشیش پاسخ می دهد: «نه، پسرم، نمیشه . این بی ادبی است.»
جک نتیجه را برای دوستش ماکس بازگو می کند.
ایران ِ 80 میلیونی به اندازه هند ِ 2 میلیاردی پرونده قضایی داره
اونم با در نظر گرفتن ِ آیتم " میسپارمت به حضرت عباس" تو کشورمون که خیل ِ بیشماری از پرونده ها رو بدون رفتن به دادگستری مختومه میکنه😆😆
مسئله این نیست که تعداد افراد بیشتری را به دنیا بیاوریم. بلکه بهتر است کاری کنیم تا حد امکان آنهایی که قبلا به دنیا آمده اند کمتر بدبخت باشند ...
جودی! کاملا با تو موافق هستم که عده‌ای از مردم هرگز زندگی نمی‌کنند و زندگی را یک مسابقه دو می‌دانند و می‌خواهند هرچه زودتر به هدفی که درافق دوردست است، دست یابند و متوجه نمی‌شوند که آن قدرخسته شده‌اند که شاید نتوانند به مقصد برسند و اگرهم برسند ناگهان خود را در پایان خط می‌بینند.
درحالی که نه به مسیر توجه داشته‌اند و نه لذتی از آن برده‌اند.
دیر یا زود آدم پیر و خسته میشود، درحالی که از اطراف خود و دوستداران خود غافل بوده است.
آن وقت دیگر رسیدن به آرزوها و اهداف هم برایش بی‌تفاوت میشود و فقط او می‌ماند و یک خستگی بی‌لذت و فرصت و زمان و انسان‌هایی که ازدست رفته و به دست نخواهد آمد.
اسماعیل بیشکچی ، نویسنده‌ی ترک میگوید : در یکی از مساجد ترکیه از شیخی شنیدم که در نماز جمعه با صدای بلند میگفت : " به خدا هر کس ترکی نداند بهشت را به چشم نخواهد دید "
در آن جلسه مردی به شدت میگریست ، من که چنین دیدم به نزد او رفتم و گفتم : مگر تو ترک نیستی و ترکی نمی‌دانی؟
گذشته دروغى بیش نیست...
و خاطره بازگشتى ندارد
و هر بهارى که می‌گذرد دیگر برنمی‌گردد؛
و حتى شدیدترین و دیوانه کننده‌ترین
عشق‌ها نیز،
حقیقتى ناپایدار است...!
قطعا این عکس رو داخل فضای مجازی دیدید
جالبه بدونید در سال ۲۰۰۷ عکسی به نام Success Kid در اینترنت به شکل وسیعی پخش شد. در سال ۲۰۱۵ به لطف محبوبیتش در اینترنت، او توانست پول کافی برای پیوند کلیه پدرش را فراهم کند
اون روزا:
در قحطی نیشابور، چهل شبانه‌روز گشتم
نه در هیچ مکانی صدای اذانی بود،
و نه هیچ مسجدی گشاده
آنجا دانستم نام اعظم خداوند، نان است. ( عطار)
در زندگی بعدی، کاش می شد مسیر را وارونه طی کنم. در آغاز، پیکری بیجان و مرده باشم و آنگاه راه آغاز شود.
در خانه ای از انسانهای سالمند، زندگی را آغاز کنم و هرروز همه چیز، بهتر و بهتر شود. به خاطرِ بیش از حد سالم بودن، از خانه بیرونم کنند. بروم و حقوق بازنشستگی ام را جمع کنم.و سپس، کار کردن را آغاز کنم.
