"بهار می آید" تا تن هیچ درختی عریان نماند، لبِ هیچ طاقچه ای گرد وغبار نباشد. "بهار می آید" تا بهانه ای باشد برای کوبیدن در خانه ای که صاحبش چند سال و اندیست چشم به انتظار است که عطری آشنا آمیخته با بوی بهار نارنج های حیاط مشامش را پر کند... "بهار می آید" تا با زبان بی زبانی بگوید ،روزهای سرد وبی رحمی که از تو پوست ها کنده اند، پوست می اندازد و از پس تمام آن روزها ایامی می آید که به کام تو باشد و خورشید منحصرا برای
گرمی دلِ تو بتابد..
آری، بهار بهاییست برای تحمل تمام آن سردی های استخوان سوز.. جانِ دل، بهار که از راه رسید لی لی کنان به استقبالش برو، تنگ در آغوشش بگیر. چشم بدوز به چشمدانش و از حالِ خوب و سرزندگی و عطر خوشبختی که با خودش آورده سهم سوغاتی ات را بردار...
ریحان دال
